باغ عروسي

يكي از سنت هاي ما همراه كردن همه لوازم زندگي همراه عروس خانم است، به طوري كه وقتي خانواده اي صاحب دختر مي شود، از همان ابتدا دلشوره تهيه جهيزيه او را دارد. اين كه پدر و مادر، راحتي فرزند را مي خواهند و دوست دارند كاري كنند كه در ابتداي راه دخترشان كم و كسري نداشته باشد؛ هرچند كار چندان ساده اي نيست، اما اگر فقط به نداشتن كم و كسري اكتفا شود، چندان دشوار هم نخواهد بود، ولي داشتن ماشين ظرفشويي و مبلمان و ده ها لوازم لوكس و زينتي ديگر كه مي شود زندگي را بدون آنها شروع كرد.اين روزها همراه داشتن اين وسايل نوعي ارزش است و باعث شده تهيه جهيزيه سخت باشد. از طرفي زماني كه لوازمي را براي حفظ آبرو و ديده شدن در چشم قوم داماد يا حتي برخي از اقوام خود به فرزندتان مي دهيد، اجراي مراسم جهازبران و جهازبينان لازم مي شود.

روزها دوندگي در بازارها و چيدن خانه، همه وهمه به اميد بخش آخر مسابقه انجام مي شود؛ زماني كه از اقوام دعوت مي شود تا براي ديدن خانه جديد عروس و داماد جمع شوند. اين خانه نبايد شباهتي به كلبه عشق ترسيم شده در كارت هاي عروسي داشته باشد؛ خانه اي ساخته ايم، سايه بانش همه عشق، زير پا فرش وفا، اما در عمل اگر بتوانيد از چند جا قرض و قوله كرده و فرش دستبافت راهي خانه دخترتان كنيد، مضايقه نخواهيد كرد.

خدا كند در روز جهازبينان، خانواده داماد به اندازه كافي تشكر كرده و كسي از اقوام خودي و رقيب، حرفي از كم و كسري نزنند، وگرنه ممكن است يك دلخوري عميق ايجاد شود.

برداشتن صورتجلسه از جهاز عروس خانم و امضا گرفتن از آقاي داماد هم گاهي باعث ناراحتي مي شود، البته خانواده هايي كه اين كار را مي كنند، با پيش بيني شرايط منفي كه خداي نكرده ممكن است در آينده رخ دهد، با پيش فرض كار از محكم كاري عيب نمي كند، چنين اقدامي را انجام مي دهند، اما مي توان با نگهداشتن فاكتورهاي اقلام بزرگ، اين مشكل را حل كرد.

هيچ لزومي ندارد از همان اول، خانه عروس و داماد را چون يك مغازه لوازم خانگي پركنيد. هركس هر جهازي كه مي دهد، بايد فقط براي راحتي فرزندش باشد نه چيز ديگر. پس نمايش دادن جهزيه كار اشتباهي است كه هم مصرف زدگي را بالا مي برد و هم باعث نگراني خانواده هايي مي شود كه وضع مالي خيلي خوبي ندارند و نمي توانند در اين نبرد شركت كنند.